We rijden net als vorige maandag naar Kallithea en parkeren onze auto opnieuw bij het gezondheidscentrum.
Van daaruit wandelen we nogmaals over het asfalt naar Pigadakia, maar deze keer nemen we het wandelpad dat net vóór de kerk links afslaat. Via het hoger gelegen pad lopen we tussen de olijfgaarden en tegen een muur ontdekken we een wel heel bijzonder wespennest. Deze diertjes hebben er een kunstwerk van gemaakt. Snel even een paar foto's maken en dan wegwezen want ze stellen onze belangstelling niet op prijs.
Na een tijdje komen we op hetzelfde pad van maandag dat naar het kleine kerkje loopt. Net als toen eten we ook nu hier onder het afdak onze boterhammetjes op.
Er staat een grote vijgencactus bij het kerkje en aangezien er zoveel afgevallen vijgen onder liggen die rot zijn, worden ze volgens ons niet geoogst. De vijgen zijn bij sommige mensen heel gegeerd voor confituur. Mijn man plukt er eentje af die rijp is en snijdt die in twee, het ziet er verrassend smakelijk uit. Bij het proeven komt een frisse smaak naar boven, zoiets als de passievruchten die twee jaar geleden in onze tuin hingen. Hij plukt er nog een paar af die we mee naar huis nemen voor straks.
Tijdens onze wandeling hebben zich - net als gisteren - alweer donkere wolken gevormd boven de bergen. Maar deze keer zijn ze nog donkerder en zien ze er heel wat dreigender uit. Omdat de lucht deze morgen zonder wolken was, heb ik mijn regenjasje niet in mijn rugzak gestopt, kwestie van overbodig gewicht uit te sparen. Het is windstil en de donkere wolken blijven plakken aan de bergen. Het afdak van dit kerkje is een ideale schuilplaats bij regen, maar we kunnen hier niet eeuwig blijven wachten en gaan dus maar verder.
We lopen achter het kerkje omhoog en daar waar we maandag het pad terug naar Kallithea volgden, slaan we vandaag rechtsaf en wandelen richting Katastari. De lucht wordt nu overal donker achter ons en komt wel heel dichtbij. We zijn het hoogste punt van onze wandeling gepasseerd en we zetten er dus flink de pas in.
Onderweg zien we toren mannetjes, een teken dat hier nog andere wandelaars waren. Mijn man houdt even halt om ook een toren van stenen te maken langs de weg. Tijd om er een foto van te maken geef ik hem niet want ik wil kost wat kost een schuilplaats vinden voor de bui losbreekt.
Sneller dan verwacht komen we aan de kerk, waar we ook al langskwamen bij één van onze wandelingen een paar jaren geleden. We maakten toen een wandeling langs het klooster van Katastari en op weg naar het dorp kwamen we ook voorbij deze kerk.
Een paar foto's van de kerk kunnen we nog maken en dan begint het te regenen. Op het plein is een afdak gemaakt waar we onder kunnen schuilen tot de regen over is. Veel regen valt er niet, maar ik ben toch blij dat we niet nat worden.
Vanop het plein kunnen we de oostkant van het eiland zien en zelfs de baai van Laganas. Boven de streek van Laganas en Kalamaki hangen onweerswolken van waaruit we de regenslierten naar beneden zien vallen. Onze tuin zal zijn portie regen ook wel krijgen.
We zien de regenslierten dichterbij komen en staan voor een dilemma. Wandelen we verder - terug naar de auto - de onweersbui die onze richting uitkomt tegemoet? Of wachten we hier tot de bui voorbij is? Zonder wind kan dat nog lang duren en ondertussen hangen hier boven de bergen ook nog altijd die donkere wolken.
Ons besluit staat vast, we zetten onze wandeling verder, via een lager gelegen pad door de olijfgaarden, in de hoop een schuilplaats te vinden wanneer het nodig is. Eerlijk gezegd wordt er vanaf nu wat minder op de omgeving gelet, we stappen flink door terwijl we de wolken in de gaten houden.
We maken wel even tijd om een foto te maken van een mama paard en haar veulen. Bijna terug in Pigadakia begint het weer te regenen. In een olijfgaard staat een oud en vervallen huis waar we misschien kunnen schuilen. Het huis is geen optie daar het dak volledig ingevallen is. Maar achteraan is er een klein schuilplaatsje met golfplaten op, waar we dankbaar gebruik van maken.
De onweersbui is ondertussen opgelost en na een korte regenbui kunnen we weer verder. In Pigadakia aangekomen lopen we weer terug tot Kallithea en vandaar met de auto terug naar huis.
Onze tuin heeft inderdaad een fikse bui gekregen, maar bij het thuiskomen schijnt de zon alweer. Ik maak me een frisse frappe en we genieten nog wat op ons terras.
Tegen het avondeten rijden we naar Marathia voor een etentje in Taverna MarathiaStar. In deze omgeving is vandaag geen druppel gevallen. We hadden misschien beter hier een wandeling kunnen maken...
De kerktoren van Pigadakia
Boven de zee zien we nog een mooie blauwe lucht
Van dit nest hebben de wespen een kunstwerk gemaakt
De witte stip tussen het groen is het kleine kerkje, boven de bergen komen de donkere wolken
De vijgencactus met zijn lekkere vijgen
De Agios Georgioskerk op weg naar Katastari
Wij staan op het kerkplein in de regen, maar boven die dorpjes schijnt de zon nog
Mama en haar veulen, allebei even mooi
Onze wandeling
De hoogtemeter en afstand
De heerlijke vruchten van de vijgencactus, 's avonds op ons bord
Geen opmerkingen:
Een reactie posten