Toen we in mei met de auto de weg van Keri naar Agalas volgden, stelde ik voor om in deze omgeving ook eens een wandeling te maken. Gisterenavond hebben we een wandeling uitgetekend en vandaag gaan we op pad.
We rijden via Lithakia richting Keri en aan de afslag naar Agalas vinden we een plekje naast de weg waar we de auto kunnen achterlaten.
Even verderop verlaten we de asfaltweg en volgen een kiezelpad tussen naaldbomen en cipressen, maar wat we vooral zien zijn olijfgaarden. Daar zal de farm waar we voorbij lopen waarschijnlijk iets mee te maken hebben.
Na een tijdje komen we aan een pad dat richting de zee loopt en nieuwsgierig volgen we het een paar honderd meter. Wanneer we rotskusten opmerken, besluiten we het pad nog wat langer te volgen. We zien de rotsen van Cape Keri van een andere kant dan we gewoon zijn en wanneer we nog wat verder gaan komen we aan de rand van de kliffen. Hier kijken we op het mooie blauwe water ver beneden ons en op een rots die in het water ligt. Dit moet de rots van Kentinaria zijn, die we bij eerdere wandelingen al van aan de andere kant hebben bewonderd.
Het was de moeite waard om even tot hier te komen, maar het betekent ook dat we nu weer het pad terug naar boven moeten...
's Middags zoeken we een plekje tussen de olijfbomen waar we onze boterhammetjes kunnen opeten. Daarna wandelen we verder en komen langs de Andronios Wells, de eeuwenoude waterputten, op onze weg naar Agalas. Deze hebben we al zo vaak gezien dat we er nu maar voorbij lopen.
Nog wat verder staat een klein kapelletje naast de weg met op de achtergrond de rotswand waarin van ver al de gaten van de Damianos Caves te zien zijn. In tegenstelling tot de meeste kapelletjes, is dit fris rood en wit geverfd, waar de meesten een blauw met witte kleur krijgen. Deze kapelletjes staan meestal langs de weg op een plaats waar iemand verongelukt is. Er staan dan bloemen bij en achter het deurtje staan flessen met water en wijn, alsook wat sigaretten en soms zelfs etenswaren. De Grieken zijn nog heel gelovig en zelfs erg bijgelovig. Ze zullen waarschijnlijk wel merken dat de levensmiddelen niet opgegeten of gedronken worden, maar toch blijft men het er in zetten.
Dan wandelen we door het dorp en het was de bedoeling om van hieruit terug naar Keri te wandelen. Maar nu we toch in de buurt zijn wil ik nog wel eens naar de Damianos Caves wandelen. We lopen door het dorp omhoog tot bij de taverne en dalen daar het pad af tot bij de Caves. Terug bij de taverne gekomen bestellen we een Mythos en een cola, de suiker in de cola zal me van pas komen want er wacht ons nog een heel eind wandelen.
Op weg van het dorp naar de taverne zijn we een wegwijzer met daarop ' Miska' tegengekomen. Op onze terugweg zijn we benieuwd wat het zou kunnen zijn en wandelen een eindje het pad in. We zien allemaal paadjes die steil bergaf naar zee lopen, maar wat die Miska betekent weten we nog altijd niet. Verder naar beneden lopen heeft geen zin, we moeten dan weer een heel eind terug bergop en dat wordt teveel met het stuk dat we nog voor de boeg hebben.
We spreken af dat we bij een volgende wandeling de auto aan de taverne parkeren en dan op verkenning gaan langs deze steile paadjes. Het uitzicht van bovenaf nodigt in ieder geval uit om het ook eens van dichtbij te bekijken. Misschien leren we dan ook wat er met ' Miska' bedoeld wordt.
Terug in het dorp gekomen, nemen we de asfaltweg naar Keri. Hier is het heel wat minder rustig dan op onze heenweg, we moeten regelmatig oppassen voor quads en brommers van toeristen.
Na een tijdje krijgen we een prachtig uitzicht over het schildpaddeneiland Marathonissi en de baai van Laganas. Ook de Skopos van Vassilikos - waar we vanaf onze tuin op uitkijken - is van hieruit te zien.
Het laatste deel van onze wandeling is altijd bergaf, waardoor we sneller dan verwacht terug bij de auto komen. We rijden naar het nabij gelegen Marathia en gaan bij onze vrienden van Taverna MarathiaStar langs voor het avondeten. Dat hebben we na een wandeling van bijna 20 kilometer wel verdiend...
Ergens aan het begin van onze wandeling
Door de oklijfgaarden
Op de achtergrond de rotsen van Cape Keri in de mist.
Zicht op de rots van Kentinaria
Heerlijk... die rust
Een oud huis geeft ook nog iets charmant aan het landschap
Een kapelletje voor iemand die hier verongelukte
Het pad naar de Damianos Caves
De Damianos Caves
Zicht op het schildpaddeneiland Marathonissi
Onze wandeling
De eerste 2 kilometer van de hoogtemeter ontbreken. Het vertrek en de aankomst waren op dezelfde hoogte en de afstand bijna 20 kilometer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten