~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 10 juni 2016 - Rondwandeling Katastari

Gisteren hebben we een rustdag gehouden, het was bewolkt en we wilden nog naar de boerenmarkt aan de haven. Onze voorraad sinaasappelen en pompelmoezen was heel snel geslonken en moest dringend bijgevuld worden.
Maar voor vandaag staat er ondanks de wolken toch een wandeling op het programma. Het wolkendek hangt boven de bergen waar we willen gaan wandelen, maar we hebben goede hoop dat het snel zal opklaren.

We rijden via Sarakinado en nog vele kleine dorpjes richting het noorden, want we moeten naar Katastari, waar we eerst naar het klooster willen wandelen. Bij het fruitkraampje gekomen vinden we aan de overkant - waar het pad naar het klooster begint - een geschikte plaats om onze auto achter te laten. Na het uitstappen kijken we bedenkelijk naar de donkere wolken die boven ons hoofd hangen en enkele seconden later voelen we de al eerste regendruppels. Mijn man is geneigd om aan de wandeling te beginnen, maar ik ben blij dat onze gasten nog even willen afwachten.
Wanneer we goed en wel terug in de auto zitten barst er een fikse regenbui los en even later horen we de eerste donderslag. Hebben wij even geluk dat we geen kwartier vroeger vertrokken zijn...
Meer dan een uur lang laten de weergoden alles wat ze hebben op ons los. Felle bliksemschichten wisselen af met soms zware donderslagen en de regen valt met bakken naar beneden. Het lijkt alsof de wolken aan de bergen blijven hangen en niet verder geraken.
Dan lijkt het eindelijk wat op te klaren en het stopt met regenen. Er hangen nog een paar wolken en we wagen het er toch maar op... we kunnen trouwens niet eeuwig in de auto blijven zitten.

We wandelen het pad op naar het klooster maar tot onze teleurstelling kunnen we niet op het domein. Een gesloten poort en twee blaffende honden zorgen daarvoor. Toen mijn man en ik hier 2 jaar geleden waren, was men volop bezig met renoveren en konden we gewoon rond lopen. Ondertussen zijn de werken goed opgeschoten en ziet het er heel anders uit. Aan de zijkant lopen we even wat hogerop en kunnen we toch foto's maken van de achterkant.
Daar het bijna middag is besluiten we onze boterhammetjes maar op te eten voor we verder wandelen.

Dan lopen we terug naar de asfaltweg en komen voorbij de fruitkraam. Hier willen we straks beslist iets drinken. We volgen de weg richting Alykes en slaan even later een smal pad in, weg van het asfalt. Hier is het rustig wandelen en dat gaat zo verder tot het paadje plots stopt aan een brede kiezelweg. We kijken op de wandel GPS en ja hoor, we moeten die weg volgen.
Gans die weg hebben we de zee aan onze rechterkant, tot we terug op de asfaltweg bij Xigia Beach aankomen.

We dalen af naar Xigia Beach, maar wanneer we op de parking de vele auto's zien staan, slaan we een ander pad in. Het is sterk begroeid maar er wordt merkbaar toch nog meer gelopen. Dus wagen wij het er ook op en komen aan bij een heel mooi strandje. Het was de bedoeling om bij Xigia Beach te gaan zwemmen, maar dit stukje strand voor ons alleen bevalt ons veel beter.
De zon is al een tijdje aan het schijnen en mijn mede wandelaars genieten van het zwemmen in het heldere water. Na de zwempartij eten we nog een stuk fruit en laten het mooie strand over aan een gezinnetje dat juist is aangekomen. Tijd voor ons om terug naar boven te klimmen.
Aan de asfaltweg gekomen besluiten we na enig beraad, om niet meer langs die minder mooie kiezelweg terug te gaan. We wandelen via de hoofdbaan tot waar de auto staat. Doordat de zon ondertussen flink haar warmte afgeeft en de weg redelijk steil bergop gaat, kost het ons heel wat zweet.
We zijn blij wanneer we onze auto zien staan en laden de rugzakken snel in de kofferruimte. Dan wandelen we tot aan de fruitkraam en laten ons een verse portokalada maken. Wat smaakt die heerlijk op het gezellige terrasje met zicht over de baai van Alykanas en de zoutmeren.
Tevreden over een al weer geslaagde dag rijden we daarna terug naar huis. Voor ik aan het avondeten begin, genieten we nog even op ons terras van een door mij bereidde frappe... onze gasten weten hem inmiddels te waarderen...