~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 5 juni 2016 - Wandelen in Exo Chora en Mariés

Onze eerste wandeling met onze gasten staat op het programma, we hebben gisteren plannen gemaakt om met ons vieren een wandeling te maken die mijn man en ik begin oktober al gelopen hebben. Omdat het voor mijn schoonbroer en schoonzus hun eerste wandeling hier is dit jaar, kozen we voor een tour met nog niet teveel hoogteverschillen. Zo kunnen ze wennen tegen dat er zwaardere gepland worden.

Na het ontbijt worden de flessen water en wat fruit in onze rugzakken gestopt. Tijd om te vertrekken.
Door de olijfgaarden van Agios Sostis rijden we naar Lithakia en zo verder via Kiliomenos en Agios Leon naar Exo Chora. Daar laten we onze auto op een veilig plekje aan de kerk achter waar onze wandeling begint.

Via de smalle straatjes van het dorp lopen we bergop langs de asfaltweg door de olijfgaarden, tot we bij het pad aankomen dat de bossen ingaat. Het pad loopt door een olijfgaard en de poort staat net als vorige keer open. Aan het eind daarvan staan we ook nu voor een gesloten poort, die we gemakkelijk kunnen openen en ze wordt natuurlijk zorgvuldig terug gesloten.
Dit pad wordt merkelijk niet veel meer gebruikt en na een honderdtal meter liggen de kruinen van omgehakte bomen er hier en daar al over. Dit wordt duidelijk een tocht met hindernissen...
Mijn man vraagt vrijwilligers om de spinnenwebben op te vangen, maar wanneer niemand zich aanbiedt blijft hij als eerste lopen, gevolgd door zijn broer. Ze verwittigen ons - vrouwen - waar een spin over het pad hangt, zodat wij kunnen bukken om die te ontwijken. Zo lopen we door de dennenbossen tot we op een breder grindpad komen dat merkelijk nog wel meer gebruikt wordt.

Bij de ruïnes van een molen gekomen, zetten we ons op de rand van de oude waterput en eten we een stuk fruit. Ondertussen genieten we van de stilte die alleen maar gestoord wordt door de vogels en enkele bijen. Geluk kan toch zo eenvoudig zijn...
Dan wandelen we verder en komen even na het middaguur in het dorp van Mariés aan. Zoals gisteren gepland gaan we tot bij "Taverne Olive Tree" om iets te eten. Mijn man en ik hebben de taverne in oktober bij toeval ontdekt, toen we een klein stukje de verkeerde weg namen. We vonden toen al dat het er best gezellig uitzag, maar omdat we ons lunchpakketje mee hadden, besloten we er een andere keer te gaan eten, nu dus...

We besluiten om op het kleine terras te gaan zitten. Mijn man en ik kiezen voor de "Beef in red sauce", de andere twee voor "Kip in de oven". Wanneer de eigenares - die ook de kok is - ontdekt dat er Duitsers aan tafel zitten, verteld ze dat ze als meisje van 14 jaar naar Duitsland verhuisd was. Haar vader is er gaan werken aan de hoogovens en zij spreekt de taal nog heel goed.
Ze is niet alleen heel vriendelijk, ze is ook nog eens een uitstekende kok. Haar schotels worden zeer door ons allen gewaardeerd. Hier komen we beslist nog eten! De door haar man gemaakte wijn smaakt voortreffelijk. Nergens in Zakynthos dronken we huisgemaakte wijn die zo in onze smaak valt. Veel later dan verwacht zetten we onze wandeling verder, het was ook zo gezellig op dat terras. We kwamen er alles te weten over de twee Maria's - waaronder Maria Magdalena - die in hun dorp vertoefd hebben en waaraan het zijn naam te danken heeft.

Aan de andere kant van de hoofdbaan zetten we onze wandeling verder. We lopen langs de kerk en bewonderen de prachtige plafondschildering in het buitenportaal. Dan wandelen we door de velden, olijfgaarden en wijngaarden richting Exo Chora.
In de berm staat een springkomkommer. Dat is een giftige plant en mijn man vertelt dat de vruchten daarvan zouden openbarsten wanneer je ze aanraakt. Ze spuiten dan een vloeistof op je handen die op je huid een allergische reactie kunnen veroorzaken. Mijn schoonbroer vindt het interessant en probeert met zijn wandelstok een paar keer een vrucht te laten openbarsten maar zonder resultaat. In de veronderstelling dat ze niet zo makkelijk openbarsten raakt mijn man een vrucht aan en krijgt meteen de volle lading over zijn hand. We moeten er alle vier hartelijk om lachen, het is dus echt geen fabeltje. Bij gebrek aan water in de buurt neem ik snel een fles bruiswater uit de rugzak en giet er wat van over zijn hand. Hopelijk helpt dat ook om geen irritatie te krijgen.
We komen onderweg overal kerkjes tegen en we noemen onze wandeling al lachende, de wandeling van de kerken. Ergens op ons pad, achter een omheining zien we damherten en everzwijnen samen met hun baby'tjes. Hen op foto vastleggen lukt ons niet, daarvoor zijn ze veel te schuw.

Terug bij de auto aangekomen gaan we eerst nog langs bij het kraampje naast de kerk, waar we meestal onze honing kopen. Mijn schoonzus heeft bij ons die honing leren kennen en ze wil enkele bokaaltjes mee naar Duitsland nemen. We worden zoals altijd heel vriendelijk begroet door de vrouw van de kraam, die dadelijk vraagt hoe het met ons gaat.
Op weg naar huis stoppen we nog even in Agios Leon. In het dorp, bij de Elia shop, koop ik nog een paar bokaaltjes zelfgemaakte aardbeien confituur. De vorige bokaal is bijna leeg en is zo lekker dat ik beslist nog meer van dat lekkers op mijn brood wil.
We begroeten er Amy, de Cocker Spaniel die wij vorig jaar als puppy even opgevangen hebben, na dat ze samen met haar broer en zus gedumpt werd aan ons huisje. Amy werd geadopteerd door de mensen van de shop en heeft hier een liefdevolle thuis gevonden. Ze is zo lief en aanhankelijk, mijn man knuffelt haar terwijl ik mijn inkopen doe. Voor hem mag het - in tegenstelling tot andere inkopen - nog lang duren voor ik klaar ben.

Thuis gekomen genieten we nog na op het terras en ik maak nog een verse frappe. Onze eerste wandeling samen is geslaagd, het was een gezellige dag...