We rijden eerst langs Lidl om wat inkopen te doen voor onze lunch, het moeten niet altijd zelfgemaakte boterhammetjes zijn.Vandaar gaat het naar Kalamaki en we laten de auto achter bij de Cave Bar, waar onze wandeling begint. We verkiezen de berg aan deze kant te beklimmen vanwege de mooiere paadjes en het beetje schaduw dat we hier mogelijk treffen. Het is vandaag niet heel zonnig maar toch meer dan warm genoeg voor deze beklimming.
Kort na de start komen we bij het armzalige huisje van een plaatselijke boer, waar mijn man al dadelijk kwispelstaartend wordt begroet door de hond des huizes, die met een ketting aan een boom vastligt. Deze weet ondertussen al wel dat we het goed menen en hij dus op ons niet hoeft te blaffen. Na een streling is het arme dier tevreden en gaan we verder.
Bij de eerste fikse klim voel ik dat we de 2 vorige dagen ook al flink gewandeld hebben, zonder een rustdag in te lassen. Het feit dat het nu ook warmer is dan bij de vorige drie wandelingen zal er wel mee te maken hebben.
Onze gasten zijn enthousiast over de paden en het uitzicht en ik bedenk dat we toch geluk hebben, dat ze dezelfde verwachtingen van een wandeling hebben dan wij.
Wanneer we de smalle paadjes achter ons hebben, besluiten we het muurtje van een oud gebouw te benutten voor onze lunch. Het is ondertussen middag en de hartige bladerdeeg gebakjes smaken voortreffelijk. Het is eens iets anders dan boterhammen met kaas.
Nog even verder wandelen en dan komen we - even voorbij de kantine - aan op de top en kunnen we de ruïnes en de kerk bewonderen. Bij ons bezoek aan de kerk krijgen we van de man van de kantine een kaarsje. We mogen het aansteken en bij de andere zetten, terwijl hij een lied zingt en daarna een tekst begint voor te dragen. Midden in die tekst begint plots zijn GSM te rinkelen en dat vindt hij duidelijk belangrijker dan zijn tekst. Het ontlokt ons allen een lach en wanneer hij maar blijft telefoneren, gaan we terug naar buiten en vervolgen de bezichtiging van de ruïne.
Op onze terugweg gaan we nog even op het terras van de kantine zitten voor iets fris. Terwijl we onze dorst lessen geeft de uitbater nog een serenade ten beste.
De terugtocht is een pak gemakkelijker omdat er alleen maar gedaald moet worden .Gelukkig maar, want ondertussen is de zon goed beginnen schijnen en brandt ze er flink op los.
Bij de auto gekomen rijden we terug huiswaarts. Ik maak nog een verdiende frisse frappe voor ons en begin even later met het bereiden van het avondeten. Morgen staat er alweer een volgende wandeling op ons programma.
Een smal wandelpad in een mooie omgeving
Een Spaanse ruiter
En een heerlijk geurende tijmstruik
Daar op het pad zijn we gepasseerd en we zijn nog niet op de top
Mooi om hier te wandelen
Binnen in de kerk
De ruïne en de kerk vanaf de heuvel gezien
Onze wandeling, een foto van 9 mei, zelfde route als vandaag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten