Bij het ontwaken zijn de wolken ook vandaag weer van de partij, maar hier en daar zien we toch een streepje blauwe lucht verschijnen. Reden genoeg voor ons om onze wandelschoenen aan te trekken en de rugzakken klaar te maken voor een wandeling.
Toen mijn man en ik in september een wandeling maakten waarbij we heel toevallig de door ons al lang gezochte Black Cave vonden, dachten we dadelijk aan mijn schoonbroer. Deze wandeling zou hem zeker ook wel kunnen bekoren en onze gedachten bleken te kloppen. Vandaag doen we de wandeling nog eens over en deze keer samen met mijn schoonbroer en schoonzus.
We rijden via Sarakinado tot in Kallithea en laten de auto achter bij het Medisch Centrum. Vandaar wandelen we tot in Pigadakia, waar we even voorbij de kerk een smal paadje inslaan dat omhoog loopt tussen de olijfgaarden.
Het is hier heerlijk rustig en tussen de olijfbomen door hebben we van boven uit een schitterend zicht op de dorpjes aan de voet van de bergen aan de oostkust van het eiland. Wat verderop doemt de bekende bergtop van het buureiland Kefalonia op en krijgen we zicht op de zoutvlaktes van Alykes.
We hadden onderweg nog wat meer bloemen verwacht, maar de lente is op Zakynthos achter de rug en met de warmere temperaturen verdwijnen veel van de lentebloemen voortijdig. Af en toe kan mijn man toch nog een ontbrekende bloem van zijn lijstje - die op dit eiland groeit - op foto vereeuwigen.
Na een redelijk steile klim komen we bij het kleine kerkje waar we in september amandelen en cactusvijgen geplukt hebben. Het uitzicht van op deze hoogte is prachtig en we wijzen onze gasten de kerk aan, waar we bij een andere wandeling voorbij gekomen zijn. We hebben toen onder het afdak op het pleintje geschuild voor een regenbui. Wat hoger boven de kerk zien we een pad en vertellen dat het bij het kloosterpad hoort. Die wandeling willen ze ook wel eens graag meelopen, dus wordt ze dadelijk op ons 'te doen' lijstje gezet voor één van de volgende dagen.
Ondertussen worden de blauwe gaten tussen de wolken groter en stijgt de temperatuur aanzienlijk.
We klimmen nog wat hoger en aan een splitsing slaan we linksaf. Vanaf hier gaat het pad lange tijd op dezelfde hoogte verder en kunnen we rustig wandelen tot aan de volgende klim. Wanneer het middag is en we alweer wat hoger gekomen zijn, nemen we een lunchpauze bij een oud en vervallen huis. Tijd om wat energie op te doen voor het overige gedeelte van de wandeling.
Onze boterhammetjes worden bovengehaald en bij de absolute stilte hoog boven de dorpen en met een schitterend uitzicht is dit puur genieten. Het doet ons beseffen hoe gelukkig men kan zijn met een kleinigheid als deze picknick, ver van de bewoonde wereld. Hoe rijk kan een mens zich op zo'n moment voelen...
Genoeg gemijmerd en tijd om verder te wandelen.
We lopen nog wat hoger en komen dan bij de splitsing waar het pad naar Gyri afslaat. In overleg met onze gasten nemen we het andere pad en beginnen aan de terugweg. Van nu af aan is het alleen nog maar afdalen.
Even later komen we bij de kiosk waarachter het pad naar de Black Cave vertrekt. Het is een korte, maar zeer steile en ietwat moeilijke beklimming. Mijn schoonbroer wil de grot zien terwijl mijn schoonzus besluit om niet mee te gaan. Terwijl de twee broers aan de klim beginnen, hou ik mijn schoonzus gezelschap. Ik heb de grot in september al gezien en ondertussen kan onze kleine Matia zijn pootjes even uitstrekken. Hij heeft zich de ganse wandeling weer voorbeeldig gedragen in zijn draagmandje. Mijn schoonzus merkt lachend op dat het beslist de meest bereisde kitten is die er bestaat.
Er is aan de kiosk een jonge man met een bromfiets aangekomen en wanneer de broers terugkomen van hun ontdekkingstocht naar de Black Cave, blijkt dat we te maken hebben met een Belg die gisteren op het eiland is aangekomen. Hij vraagt of hij van hieruit naar Gyri kan rijden en of het aan te raden is met de bromfiets die hij bij zich heeft. Wanneer hij vertelt dat hij al veel moeite gehad heeft om het vrij steile asfaltweggetje tot aan de kiosk op te rijden, informeren we hem over de staat van het kiezelpad naar Gyri. Hij besluit om naar de grot te klimmen en dan maar terug te rijden en later via een gemakkelijkere weg Gyri te bezoeken.
Wij zetten de afdaling verder en komen eerst nog voorbij een oud en vervallen dorpje en door mooie olijfgaarden vooraleer we terug bij de auto aankomen. Volgens mijn schoonbroer een geslaagde en één van de mooiste wandelingen van het eiland. Wij delen zijn mening en het zal wellicht niet de laatste keer zijn dat we hier gewandeld hebben...
Meer foto's en belevenissen van dezelfde gelopen wandeling bij 5 september 2016
Door de natuur gevormd... alsof een dier in deze olijfboom hangt
Zicht op Katastari met op de achtergrond de bergen van het eiland Kefalonia
De wolken breken open voor de zon
Een ontbrekende bloem van het lijstje
Uitzicht vanaf onze picknickplaats
Kleine Matia op ontdekking in de natuur
De grootste van de twee ingangen van de Black Cave
Zicht op de klokkentoren vanaf de 'binnenkant' van de oude kerk-ruïne
Tecoma Stans of Gele Trompetbloem
Onze wandeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten