Bij ons in Agrilia ziet het weer er best goed uit, blauwe lucht met witte wolken en het zonnetje dat regelmatig schijnt. Boven de bergen hangt echter een grijs wolkendek, maar dat gebeurt wel meer. Het lijkt alsof de wolken niet over de bergkam geraken en wij genieten dan van het mooie weer in het vlakke deel van het eiland, waar we over de zon en mooie temperaturen niet te klagen hebben.
Wanneer we onze rugzakken klaarmaken neem ik - zoals altijd in deze tijd van het jaar - een fleecejasje mee. Ik heb nogal snel kou wanneer de zon achter de wolken kruipt of bij wat meer wind. Een jasje onder de klep van mijn rugzak kan het verschil niet maken en ik hoef dus geen kou te lijden.
We rijden zoals meestal via Kiliomenos en net voor we in Agios Leon komen, slaan we af naar Loucha, waar we onze wandeling willen beginnen. Op ons vertrouwde plaatsje aan het begin van het wandelpad tussen Loucha en Gyri, laten we de auto veilig achter en we gaan op pad.
Dit pad is al heel vertrouwd voor ons twee, hier zijn we de voorbije jaren al vaker geweest. Het stappen gaat goed en door de wolken hebben we geen last van de warmte tijdens onze tocht.
Na een tijdje nemen we een pad waar ook mijn man en ik nog niet gewandeld hebben. Bij onze vorige tocht naar de top zijn wij vanuit de omgeving van Kampi vertrokken. Dit deel is ook nieuw voor ons.
Wanneer het pad samenkomt met het pad dat we toen vanuit Kampi gevolgd hebben, kijken we uit over de andere kant van het eiland en we zien donkere wolken op ons afkomen. Kefalonia is helemaal niet te zien en de wolken worden donkerder naarmate we dichter bij de top komen.
Mijn schoonbroer is altijd positief wat de regenkansen betreft, maar bij deze wolken moet ook hij bekennen dat een kletsnat pak er dik inzit en we hebben geen van allen een regenjasje mee. Er komt een heel harde wind opzetten en het wordt ijskoud. Nu zijn ze allen jaloers op mij vanwege mijn jasje... het zal ze leren! Zelfs met mijn jasje aan bibber ik van de kou.
Bijna op de top zien we gitzwarte wolken vlak boven ons hoofd komen en we lopen snel door, in de hoop dat we daar ergens kunnen schuilen, want boven de dorpen zien we de regenstralen onder de wolken en het lijkt alsof het avond wordt.
We bereiken de top maar zoals we reeds vreesden is er nog altijd geen schuilplaats te zien en de wind blaast ons bijna omver. Gelukkig staan we niet aan de rand van een klif, zoveel moeite kost het ons om rechtop te blijven. We staan met ons hoofd in de wolken die in sneltreinvaart overvliegen.
Als bij wonder valt er geen druppel regen en mijn schoonbroer vindt een beschut plaatsje achter dicht struikgewas. Die beschutten ons tegen de ijskoude wind en laten ons een beetje opwarmen wanneer de zon af en toe even komt piepen. We halen onze boterhammetjes boven en op de top, met zicht op de in zon badende oostkust, genieten we toch ondanks alles van onze Picknick.
Wanneer het ergste voorbij is verlaten we ons plaatsje en nemen nog een paar foto's van de steen die het hoogste punt aangeeft. Dan maar snel weer aan de afdaling beginnen en de koude achter ons laten. De afdaling gaat vlot en stilaan raken we terug wat opgewarmd. Wat later komt de zon erdoor en het laatste deel van de wandeling wordt het nog lekker warm en beginnen we zowaar nog te zweten.
Terug bij de auto gekomen, merkt mijn schoonbroer op dat het nog vroeg in de namiddag is en vraagt of we zin hebben om nog even naar Loucha te wandelen. Dit dorpje is samen met Gyri één van zijn favoriete dorpen. We wandelen de asfaltweg af tot waar het dorp begint en de vrouwen krijgen de keuze of we via de kiosk naar beneden gaan, of in de andere richting verder gaan. In ons eigen belang kiezen we voor de kiosk, dan moeten we straks wat minder steil via het dorp weer omhoog.
In de kiosk hebben we een uitstekend zicht over het kleine dorpje in het dal en het beeld ontlokt mijn schoonbroer de woorden dat dit toch wel het mooist gelegen dorpje van Zakynthos is. Via het smalle paadje dalen we af naar het dorp en komen voorbij het gebouw wat eens Café Loucha was. Het spijt ons nog altijd heel erg dat het gesloten werd. We hebben hier trouwens zo vaak gezellig gezeten en lekker gegeten.
Via het smalle straatje aan de kerk lopen we terug omhoog en daarna langs de asfaltweg terug naar de auto.
Mijn schoonbroer nodigt ons uit om bij Taverna Olive Tree in Mariés te gaan eten. De taverne trekt hen aan omdat de eigenares in haar jeugdjaren verschillende jaren in Duitsland heeft gewoond. Ze geniet er bijgevolg van om met onze gasten en met ons nog eens een woordje Duits te kunnen spreken.
Na het etentje keren we weer terug naar ons huisje...
Op weg naar de het hoogste punt van Zakynthos
Dreigende wolken komen dichterbij
Het hoogste punt na het verdwijnen van de donkere wolken
Tijdens de afdaling schijnt de zon
Net als eergisteren dezelfde camouflagetechniek van een spin met haar prooi
Het dorpje Loucha gezien vanaf de kiosk
Een oude olijfboom langs het pad van de kiosk naar het dorp
Onze wandeling, zonder het deel van de auto naar het dorp
Het hoogteprofiel, zonder het deel van de auto naar het dorp
Geen opmerkingen:
Een reactie posten