~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 25 mei 2017 - Een andere rondwandeling in Volimes

Gisteren wandelden we dicht bij huis aan de zuidkant van het eiland, vandaag gaan we eerder in het noorden op verkenning.
Vorige week maakten we al eens een wandeling in Volimes en onze gasten kozen toen als eerste van de twee keuzes, die met het oude klooster van Agios Andreas. Vandaag komt de tweede wandeling in Volimes aan de beurt. Deze stond vorig najaar al op onze planning, maar om één of andere reden is die toen niet doorgegaan... tijd dus om ons plan nu uit te voeren.

We rijden dezelfde weg van vorige week, maar deze keer rijden we tot in het dorp van Volimes en parkeren onze auto aan het kerkhof. Van een wandeling naar Diapori Bay - enkele jaren geleden - weten we dat daar goede parkeergelegenheid is.
Dan wandelen we door het dorp Volimes en bekijken onderweg enkele 'handgemaakte?' matjes. We zouden er eigenlijk wel eentje kunnen gebruiken voor op ons muurtje bij het rotstuintje in onze tuin. Daar durven mijn man en ik al eens gaan zitten en met een echt Grieks matje erop is het toch wat comfortabeler. Na de wandeling kopen we er misschien wel eentje, maar nu eerst onze wandeling tot een goed einde brengen.
De klokkentoren van de kerk staat net als in Kiliomenos aan de overkant van de straat. We zien ook een taverne die er wel gezellig uitziet, misschien kunnen we hier straks eventueel wel iets eten.

Wat verderop komen we in Ano Volimes, wat in het Nederlands zoveel als ' Boven Volimes' zou betekenen. We volgen een smal pad naar beneden en vervolgens weer naar boven tussen dennen en weiden. Ook twee oude molens duiken in de verte op en we krijgen van bovenuit een zicht op de twee aparte dorpjes.
Wanneer het middag is zoeken we een geschikt plaatsje waar we onze boterhammetjes kunnen opeten en daarna gaat het weer verder.
Het wandelpad loopt omhoog door de rustige natuur maar na een tijdje stoten we op een hindernis. Iemand heeft hier een omheining dwars over het wandelpad gezet en ontzet vragen we ons af of we nu heel de weg terug moeten... We bevinden ons vlakbij de asfaltweg en mijn schoonbroer stelt voor om de omheining gewoonweg op te heffen en er onder door te kruipen. Zo gezegd, zo gedaan, de vrouwen eerst en wanneer ook mijn man aan de andere kant is, nemen we het van mijn schoonbroer over, zodat ook hij er voorbij geraakt.
We plaatsen alles netjes terug in de oorspronkelijke staat en wandelen de laatste paar honderd meters verder tot aan het asfalt.

Volgens een aanwijzing op de kaart zou hier ergens een oud klooster gestaan hebben, maar hoezeer we ook ons best doen, we vinden niets. Misschien weer een punt op de kaart gezet door iemand die zich van plaats heeft vergist ... zoals wel vaker gebeurt. Dezelfde reden ook waarom we destijds zolang tevergeefs naar de Black Cave gezocht hebben om ze dan toevallig op een heel andere plaats te vinden, en zonder enige vermelding op de kaart.
We wandelen door tot we bij een pad komen dat het asfalt terug verlaat en ons weer de natuur invoert. Even later zien we dat we verkeerd aan het lopen zijn. We hebben zonet een super steil pad gezien en dachten niet dat we dit moesten volgen... Wel dus!
Dan maar enkele stappen terug om vol goede moed aan de beklimming te beginnen, wat - mijn schoonzus en mij - met deze temperaturen iets minder goed afgaat. We moeten beiden toegeven dat de natuur hier wel de inspanning waard is, maar we zijn toch heel erg blij wanneer we dit stuk achter ons hebben. Dit gedeelte van de wandeling was echt niet in een staat om het met plezier te lopen...

Daarna hebben we een groot deel waarop we zonder klimwerk kunnen wandelen, tot we op de asfaltweg komen van Volimes naar het uiterste noorden. Hier hebben we de keuze... langs het asfalt binnendoor terug naar Volimes... of een ander wandelpad via een omweg volgen. Lang moeten we niet nadenken, want niemand van ons is een favoriet van asfaltwegen.
We volgen het asfalt voor een klein stukje tot aan het wandelpad en van daar lopen we weer verder door de natuur.
Het laatste deel wordt weer flink klimmen tussen de bergkammen en mijn man en ik herkennen onder ons de vallei naar Diapori Bay. Boven aangekomen ontmoeten we een herder die zijn grote kudde geiten naar een andere graasplaats brengt. Ook hij is van mening dat het wel erg warm is.

Wat later stoten we op een tweede hindernis tijdens deze wandeling. Van veraf zien we een berg takken die de doorgang van het wandelpad verspert en we horen zware machines, die we echter niet zien. Vlakbij de hindernis gekomen, zien we een bulldozer afval op een vrachtwagen laden, die daarna volgeladen wegrijdt.
We zijn hier blijkbaar op een plaats terecht gekomen waar men de laatste maanden het afval verzameld heeft tot er een oplossing kwam voor het afvalprobleem op het eiland. Met de takken heeft men willen verhinderen dat mensen hun afval nog langer hier zouden achterlaten.
Gelukkig voor ons is men bezig om het laatste afval te verwijderen. We kunnen naast de takkenversperring doorgaan en lopen aan de kant verder tot aan de asfaltweg. Van hieruit is het nog maar eventjes lopen tot we terug bij onze auto aankomen.

We rijden tot in het dorp tot bij de taverne die we daarstraks gezien hebben. Het is hier maar stilletjes en niemand te zien, waardoor we beginnen te twijfelen of het wel open is. Van uit een huis aan de overkant roept iemand dat we een ogenblik moeten wachten en dan begint de man ijverig te telefoneren. Wij gaan ondertussen door de openstaande deur naar binnen en zien door het glasraam dat de keuken helemaal leeg en verlaten is en de vuren nog allemaal op uit staan.
Indien de kok nog tot hier moet komen en wij moeten wachten tot alle apparaten klaar zijn om mee te koken, zullen we nog veel geduld mogen hebben. Dat was niet onze bedoeling.
We gaan dan maar terug naar buiten en rijden naar Mariés, waar we stoppen bij Taverna Olive Tree in de hoop dat we daar iets kunnen eten... en ja hoor!
De eigenares schotelt ons een Mixed Grill van vlees voor, voorafgegaan door een bord tomaten en zelfgemaakte kaas.
Na het eten nemen onze gasten afscheid van haar... het was hun laatste bezoek voor dit jaar aan de taverne en ze beloven om volgend jaar - zonder tegenslagen - terug te komen...