~ Mijn droomeilandje Zakynthos ~: 24 mei 2017

Net als gisteren maken we er ook vandaag nog eens een sportieve dag van. De vakantie van onze gasten zit er bijna op en ze willen toch nog een paar wandelingen maken voor ze weer terug naar Duitsland vertrekken.
In overleg wordt er gekozen om van Kalamaki, richting Argassi te wandelen en onderweg te beslissen waar we ergens terugkeren. Een lange wandeling willen we er niet van maken.

We rijden nogmaals tot aan de Cave Bar in Kalamaki waar we de auto achterlaten en onze wandeling beginnen. Het pad dat we nu volgen hebben we al verschillende keren gelopen maar het blijft toch altijd een mooie omgeving met mooie uitzichtpunten. Op één van die uitzichtpunten is er sinds de vorige keer een klein kapelletje geplaatst. Zeer waarschijnlijk is hier iemand verongelukt en dan plaatst men op die plaats vaak een kapelletje ter nagedachtenis.
Er worden kaarsjes, een foto, icoontjes van heiligen, een fles water en - bij mannelijke slachtoffers - soms bier of wijn en sigaretten in gezet. Spijtig dat het hier vermoedelijk ook in verband met een triest gebeuren geplaatst is, maar het staat wel mooi op deze hoogte en aan de rand van de heuvel met de zee op de achtergrond.

Op de plaats waar we bij onze laatste wandeling het pad naar de steengroeve genomen hebben, volgen we nu het andere pad naar Argassi. Nog een paar flinke heuvels op en nog een laatste steile klim en dan zijn we bij Taverna Kanalos. Ze hebben geweten waarom ze de taverne op deze plaats moesten zetten... De laatste helling doet de wandelaars meestal zweten en wat smaakt er dan lekkerder dan een fris drankje?
Wanneer we dichterbij komen herkent de eigenaar ons en vraagt hoe het met ons gaat. Na een positief antwoord lopen we door en zegt hij vriendelijk 'tot straks'. Hij weet uit het verleden dat we op onze terugweg steeds iets komen drinken.

Even verderop slaan we het pad in naar het kleine kerkje tegen de berg. Onderweg is er een mooie bron en de bomen bieden een goede schaduwplek, wat bij deze warmte welkom is.
Terug op de asfaltweg lopen we door en volgen het pad dat naar Argassi gaat. Niet zoveel verder slaat een paadje af tussen de olijfgaarden. We hebben dit pad al iedere keer gezien, maar dachten dat het alleen maar voor de boeren was om bij hun velden en olijfgaarden te geraken... Niet dus. We hebben enige tijd geleden ontdekt dat het ook tot Argassi gaat.
We volgen het een tijdje en komen op een hoog punt waar we de omgeving kunnen overzien en besluiten dan om via deze weg verder te gaan tot Argassi. Op de plaats aangekomen waar het andere pad terug naar Kalamaki gaat, keren we terug huiswaarts. Er volgen nog enkele steile hellingen vooraleer we weer bij Taverna Kanalos aankomen. Een fris drankje hebben we zeker wel verdiend.
Mijn schoonzus en ik gaan voor een vers geperste Portokalada, de broers kiezen iets alcoholisch om hun dorst te lessen. Terecht merkt mijn schoonzus op dat dit één van de beste portokalada's is die ze al gedronken heeft en het is een glas in extra groot formaat, meer dan zijn prijs waard dus.

Door al dat klimmen in de volle zon heb ik veel zin gekregen in een fris slaatje. We zijn langer onderweg geweest vanwege de onverwachte omweg langs Argassi en omdat het niet de bedoeling was om zover te gaan, hadden we ook geen lunchpakket klaargemaakt. Daarom besluiten we om hier ook maar een kleinigheid te eten. Mijn man en schoonzus kiezen een Grieks slaatje, mijn schoonbroer en ik willen de Chef Salad wel eens proberen. Onze ogen worden groot wanneer we die laatste voor onze neus geschoteld krijgen, help... hoe gaan we die helemaal op krijgen?
Het smaakt heerlijk en met extra verse ingrediënten bereidt, ... zeker een pluspunt voor de taverne. Mijn schoonbroer krijgt zijn bord met veel moeite leeg, maar mijn man moet een klein deel van mijn bord overnemen. Het is te lekker om niet alles op te eten, maar voor een kleine eter als ik toch iets teveel.
Na het eten krijgen we nog een nagerechtje van het huis. We kunnen kiezen tussen een ijsje of verse Griekse Yoghurt met honing en walnoten. Alweer heel lekker en eigenlijk hadden we al meer dan genoeg gegeten...

Meer dan voldaan en met overvolle maag beginnen we daarna aan het laatste stuk op weg naar de auto. Bij de laatste klim laten wij vrouwen, onze mannen maar doorlopen. Wij doen het rustiger aan en komen wat later dan de broers bij de auto aan. Enkele minuutjes later zijn we weer thuis. We hebben vandaag geen avondeten meer nodig... een frisse frappe volstaat tot morgenvroeg!